آزمون مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی

فهرست مطالب

در سنین 3 تا 6 سالگی، کودکان با تغییرات بسیار مهمی در طرز تفکر و گسترش دایره اجتماعی آنها و غیره، در زبان و یادگیری بسیار سریع رشد می کنند

آزمون مشکلات رفتاری در کودکان پیش دبستانی تست‌شو یک ابزار تشخیصی است که برای ارزیابی مشکلات رفتاری و روان‌شناختی در کودکان قبل از ورود به مدرسه استفاده می‌شود. این آزمون به متخصصان روان‌شناسی و مشاوران مدرسه کمک می‌کند تا مشکلات رفتاری و نیازهای روانی کودکان را شناسایی کنند و برنامه‌های مناسبی را برای حمایت از آنها طراحی کنند.

پرسشنامه مشکلات رفتاری در کودکان پیش دبستانی ممکن است شامل مجموعه‌ای از سوالات و وظایف باشد که به والدین و مربیان مهدکودک ارائه می‌شود. این سوالات معمولاً در مورد رفتارها، عملکرد تحصیلی، ارتباطات اجتماعی و عوامل روان‌شناختی دیگر کودکان است. هدف اصلی این آزمون، شناسایی مشکلات رفتاری مثل نارسایی تمرکز، بیش‌فعالی، عصبانیت یا تکرار رفتارهای غیرمناسب است.

با تحلیل نتایج این آزمون، متخصصان می‌توانند نقاط قوت و ضعف رفتاری کودکان را شناسایی کنند و به والدین و مربیان مهدکودک راهنمایی کنند. براساس نتایج، مشاوره و مداخله‌های مناسب می‌توانند ارائه شود، از جمله تغییرات در محیط زندگی، تمرینات آموزشی و درمان‌های روان‌شناختی. هدف اصلی این آزمون، بهبود رفتار کودکان و افزایش سلامت روانی آنها است.

معرفی پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی و کاربرد آن

پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی ، دارای 27 ماده می باشد. در قالب ساختارسازی این پرسشنامه ، به جز روایی محتوا که از طریق نظر خواهی از صاحب نظران احراز شد ، به منظور بررسی روایی سازه پرسشنامه نیز از تحلیل عوامل استفاده گردید. ابتدا تحلیل عوامل اصلی انجام شدو عواملی که دارای ارزش ویژه بیشتر از یک بودند، انتخاب و چرخش واریماکس برای این عوامل، انجام پذیرفت. در این فرایند، سه عامل حاصل گردید. جدول حاصل، نشانگر وزن عاملی پرسش های هر یک از عوامل سه‌گانه می‌باشد.

با انجام پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی و دریافت نتیجه آن  هرقدر نمره آزمونی در این پرسشنامه بیشتر باشد معرف آن است که کودک شما از مشکلات رفتاری بیشتری برخوردار می باشد.

کودکان زیر 6 سال چه مشکلات رفتاری می توانند داشته باشند؟

در بسیاری از موارد تشخیص رفتار عادی و آسیب شناختی دشوار است . گاهی اوقات وقتی بچه‌ها آنطور که انتظار می‌رود رفتار نمی‌کنند، والدین احساس گناه می‌کنند و فکر می‌کنند که همه چیز به سبک فرزندپروری بستگی دارد.

از جمله شایع ترین مشکلات در کودکان خردسال، بی میلی به رعایت قوانین، ترس های بیش از حد، و مشکلات در تغذیه و آموزش دستشویی رفتن (قطع کردن ادرار یا مدفوع در پوشک، عدم ادرار کردن در شب و غیره) است.

آنها همچنین ممکن است در روابط با دیگران مشکلاتی داشته باشند که اگر با تاخیر رشدی و زبانی همراه باشد، باید مشکوک به اختلال طیف اوتیسم باشند.

چه عواملی با مشکلات رفتاری در کودکان مرتبط است؟

کودکان خردسال نسبت به کودکان بزرگتر نسبت به تغییرات محیطی، چه مثبت و چه منفی، حساس ترند. به همین دلیل، مرحله پیش دبستانی دوره خطر موقعیت های سوء استفاده یا غفلت است، اما در صورت ایجاد تغییرات محیطی حفاظتی در محیط، فرصتی برای بهبود است.

برخی از موقعیت هایی که می توانند بر رفتار کودکان تأثیر بگذارند شامل :

عوامل بیولوژیکی

تغییرات در دوران بارداری و زایمان (وزن کم، نارس بودن، مصرف دخانیات یا الکل توسط مادر در دوران بارداری) و سابقه خانوادگی بیماری روانی بر رفتار کودکان تأثیر می گذارد. همچنین خلق و خوی خود کودک در دوران نوزادی.

به عنوان مثال، کودکانی که خجالتی هستند یا اضطراب زیادی دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال افسردگی و اضطراب هستند، در حالی که کوکان دارای خلق و خوی دشوار (تحریک پذیری، مشکلات خواب و خوردن) بیشتر به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و انکار نافرمانی مبتلا می شوند.

عوامل محیطی

برخی از آنها موقعیت های زندگی مشترکی هستند که اکثر کودکان به طور عادی تجربه می کنند (تولد خواهر یا برادر، تغییر مرحله مدرسه، برگشت مادر یا مراقب اصلی کودک به سرکار و غیره).

با این حال، به خصوص کودکانی وجود دارند که مستعد این تغییرات رفتاری برای آنها است.

همچنین کودکانی وجود دارند که حتی در موقعیت‌های جدی (از دست دادن عزیزان، وجود بیماری خود یا خانواده، جدایی از والدین و غیره) از ظرفیت سازگاری بالایی برخوردارند.

اگرچه نگرش والدین بسیار مهم است، اما در هیچ موردی والدین مقصر مطلق برای داشتن مشکلات رفتاری یا اضطراب کودک نیستند. تلاش متخصصان باید در جهت آموزش والدین باشد که چه اتفاقی برای فرزندانشان می‌افتد، چرا و چه کارهایی می‌توانند برای بهبود آن انجام دهند.

چگونه از مشکلات رفتاری کودکان جلوگیری کنیم؟

تمام مداخلات با هدف تشخیص زودهنگام و ارتقای سلامت در این سنین، فرصتی عالی برای جلوگیری از توسعه آسیب شناسی روانی در آینده است. برای مثال مراقبت از مادر در دوران بارداری، دستورالعمل های آموزش قاطعانه ، رژیم غذایی متعادل و فعالیت های سالم برای اوقات فراغت، خطر بروز بیماری های روانی را کاهش می دهد.

نوع آموزش در کودکان آسیب پذیر اهمیت ویژه ای دارد. سبک‌های بیش از حد مستبدانه (والدین همه فعالیت‌ها را با جزئیات مشخص می‌کنند، اشتباهات را با رد صلاحیت کودکان تصحیح می‌کنند و بیش از حد دستور می‌دهند)، یا سبک‌های حمایتی بیش از حد (والدین فرزندان خود را موجودی ضعیف می‌دانند و بیش از حد آنها را کمک یا حمایت می‌کنند) توصیه نمی‌شود.

سبک آموزش قاطعانه بهتر است، با وجود قوانین و محدودیت‌های تعیین‌شده مشخص می‌شود، اما با مراقبت، جایزه دادن و تقویت رفتار مثبت کودکان، تسهیل ارتباط و شناسایی رفتارهای نامناسب آموزش داده می‌شود.

با مشکلات رفتاری کودکان چه کاری می توان کرد؟

تست های مشکلات رفتاری در کودکان پیش دبستانی، ابزارهایی هستند که به متخصصان کودکان کمک می کنند تا نگرشی جامع تر به شخصیت، رفتار و نیازهای روانی کودکان پیدا کنند. متخصصان اطفال، متخصصان پرستاری، مربیان مهدکودک و تیم‌های راهنمایی مدرسه می توانند از این تست ها بهره ببرند تا مشکلات روانی و رفتاری کودکان را شناسایی و بهتر درک کنند. با بررسی نتایج تست ها و تحلیل رفتار کودکان، این تیم ها می توانند به ارجاع کودکان به متخصصان روان‌پزشکی یا روان‌شناسی کودک توصیه کنند.

با ترکیب اطلاعات حاصل از تست های شخصیت شناسی با نگرش متخصصان اطفال، متخصصان پرستاری، مربیان مهدکودک و تیم‌های راهنمایی مدرسه، می توان به طور جامع تری به شناخت روانی کودکان دست یافت و در صورت لزوم، بهترین راهکارها و درمان‌ها را برای حمایت از سلامت روانی آنها پیشنهاد کرد.

چگونه مشکلات رفتاری کودکان درمان می شود؟

به طور کلی، توصیه می شود که با آموزش روانی شروع شود ، یعنی مراقبان بدانند که چرا کودک چنین رفتاری دارد و برای کمک به او چه کاری می توانند انجام دهند. روان درمانی را می توان در برخی موارد مستقیماً با کودک انجام داد، اما والدین باید همیشه حضور داشته باشند و همکاری کنند.

داروهایی برای کاهش اضطراب یا بهبود توجه و به طور کلی بیش فعالی در کودکان زیر 6 سال توصیه نمی شود، زیرا هیچ مدرک علمی دال بر موثر بودن آنها در کودکان خردسال وجود ندارد . با این حال، در جدی‌ترین موارد که اقدامات روان‌درمانی مؤثر نیستند، می‌توان زیر نظر پزشک متخصص در این حوزه دارو را با دوزهای کم و با کنترل‌های مکرر شروع کرد.